Na de oorlog
Na de oorlog hebben de Katzen nog het school lokaal als opslagruimte kunnen benutten.
In de zomer van 1948 dreigde het sjoelcomplex verkocht te worden aan de firma Homeco, maar die koop ging niet door. In het najaar van 1948 gaf het College van Algemeene Commissarissen voor den Wederopbouw, optredende namens de minister, een bijdrage (na taxatie) van f.972. In 1950 werd de kehilla Dieren opgeheven.
Eerst op 20 november 1952 verkocht het kehillabestuur van Arnhem, vertegenwoordigd door Izaak Abas (voorzitter), Adolf de Leeuw (vicevoorzitter) en Marcus de Leeuw (penningmeester) de voormalige synagoge, school met erf en pad, Spoorstraat 34 te Dieren, sectie U, nr. 1287, groot 2 are en 56 centiare, aan de Dierense slager J.A. Broshuis, die in de Spoorstraat 24 woonde. De sjoel bracht f3.000 op. De slager vestigde onder meer een rokerij in het pand.
Een theatertje
In december 1973 kocht Marius Willem van der Windt het pand weer van de weduwe H. Broshuis-Bosma, voor f.26.000. Marius van der Windt had tot 1970 enige jaren in de Kruisstraat een koffiebar, genaamd 'Jo-Jo Saggum' geëxploiteerd. De bar was echter uitgebrand. Hij wilde met Stef de Wit en Heleen van Dijk in de voormalige sjoel een theatertje annex koffiebar vestigen. Mar haakte af en tekenaar Stef de Wit ging alleen verder met het project van de verbouwing. Hij verhoogde het dak gedeeltelijk, bouwde het balkon uit en bouwde er een stuk bij. Het podium, de muren en de stoelen werden uitgevoerd in vele tinten blauw en paars, op advies van Eugene Terwindt.
Op 19 maart 1976 verkocht Van der Windt de verbouwde sjoel aan Stef de Wit. Op zaterdag 12 juni 1976 werd De Wit's mini-theater 'Jo-Jo Saggum' - de wat Jiddisch getinte naam, die echter als je hem langzaam uitspreekt, zuiver Nederlands is! -geopend met een voorstelling van poppenspeler Jos Spanbroek uit Ellecom.
Zeven jaar lang organiseerde Stef de Wit, gesteund door zijn vriendin Ria Satter, zo'n 40 tot 50 voorstellingen. De gemeente Rheden verstrekte tot oktober 1983 subsidie. Toen werd de geldkraan dicht gedraaid. Concurrentie van het cultureel centrum Theothorne en jongerensociëteit Oikos deden het sympathieke theatertje de das om. In de laatste jaren van zijn bestaan bereikte het aantal bezoekers het dieptepunt, helaas. Op 11 november 1983 werd met een bijeenkomst van de 'Rooie Soos', met politicus Joop den Uyl als publiekstrekker, de Jo-Jo Saggum-periode afgesloten. De voormalige sjoel werd weer te koop aangeboden. Ralph Levie (nazaat van Michiel Jacob) en Kokkie Prins van de Stichting Kakul (Kafé Kultuur) hadden plannen om van het gebouwtje een cultureel ontmoetingscentrum te maken voor een breed publiek. Daar noch gemeentegarantie noch subsidie losgepeuterd kon worden, werd het sjoeltje gegund aan een andere gegadigde, namelijk de Volle Evangelie Gemeente. Deze kocht het pand in november 1983. Het interieur werd aangepast om te dienen als kerkruimte en tevens werd een koffiebar ingericht.
Na de oorlog
Na de oorlog hebben de Katzen nog het school lokaal als opslagruimte kunnen benutten.
In de zomer van 1948 dreigde het sjoelcomplex verkocht te worden aan de firma Homeco, maar die koop ging niet door. In het najaar van 1948 gaf het College van Algemeene Commissarissen voor den Wederopbouw, optredende namens de minister, een bijdrage (na taxatie) van f.972. In 1950 werd de kehilla Dieren opgeheven.
Eerst op 20 november 1952 verkocht het kehillabestuur van Arnhem, vertegenwoordigd door Izaak Abas (voorzitter), Adolf de Leeuw (vicevoorzitter) en Marcus de Leeuw (penningmeester) de voormalige synagoge, school met erf en pad, Spoorstraat 34 te Dieren, sectie U, nr. 1287, groot 2 are en 56 centiare, aan de Dierense slager J.A. Broshuis, die in de Spoorstraat 24 woonde. De sjoel bracht f3.000 op. De slager vestigde onder meer een rokerij in het pand.
Een theatertje
In december 1973 kocht Marius Willem van der Windt het pand weer van de weduwe H. Broshuis-Bosma, voor f.26.000. Marius van der Windt had tot 1970 enige jaren in de Kruisstraat een koffiebar, genaamd 'Jo-Jo Saggum' geëxploiteerd. De bar was echter uitgebrand. Hij wilde met Stef de Wit en Heleen van Dijk in de voormalige sjoel een theatertje annex koffiebar vestigen. Mar haakte af en tekenaar Stef de Wit ging alleen verder met het project van de verbouwing. Hij verhoogde het dak gedeeltelijk, bouwde het balkon uit en bouwde er een stuk bij. Het podium, de muren en de stoelen werden uitgevoerd in vele tinten blauw en paars, op advies van Eugene Terwindt.
Op 19 maart 1976 verkocht Van der Windt de verbouwde sjoel aan Stef de Wit. Op zaterdag 12 juni 1976 werd De Wit's mini-theater 'Jo-Jo Saggum' - de wat Jiddisch getinte naam, die echter als je hem langzaam uitspreekt, zuiver Nederlands is! -geopend met een voorstelling van poppenspeler Jos Spanbroek uit Ellecom.
Zeven jaar lang organiseerde Stef de Wit, gesteund door zijn vriendin Ria Satter, zo'n 40 tot 50 voorstellingen. De gemeente Rheden verstrekte tot oktober 1983 subsidie. Toen werd de geldkraan dicht gedraaid. Concurrentie van het cultureel centrum Theothorne en jongerensociëteit Oikos deden het sympathieke theatertje de das om. In de laatste jaren van zijn bestaan bereikte het aantal bezoekers het dieptepunt, helaas. Op 11 november 1983 werd met een bijeenkomst van de 'Rooie Soos', met politicus Joop den Uyl als publiekstrekker, de Jo-Jo Saggum-periode afgesloten. De voormalige sjoel werd weer te koop aangeboden. Ralph Levie (nazaat van Michiel Jacob) en Kokkie Prins van de Stichting Kakul (Kafé Kultuur) hadden plannen om van het gebouwtje een cultureel ontmoetingscentrum te maken voor een breed publiek. Daar noch gemeentegarantie noch subsidie losgepeuterd kon worden, werd het sjoeltje gegund aan een andere gegadigde, namelijk de Volle Evangelie Gemeente. Deze kocht het pand in november 1983. Het interieur werd aangepast om te dienen als kerkruimte en tevens werd een koffiebar ingericht.